toz duman

ya tozu dumana katarsın yada tozumu dumanımı yutarsın
sözlerimdeki mana ateşine su olsan dokunamazsın
geçmişi yok sayan gelecege önceki günü anlatamazsın
sen farkına varamazsın esen rüzgarda soludugun nefes adım
kelimelerinizi kumdan kalelerime tıktım tıkabasa
tıkıldım okyanusun ortasında fok balıklarıyla sıkıldım
bak dimi ne fesadım yaptıgın hataları sevaba saydım günahlarını yaktım
uçurumda bir melek gördüm düşünmeden kendimi attım
andımı attım beton üstü çamur yerlere bastım geçtim ardıma bakmadan
öyleki inandım ben kalbime hissettiklerine yaradanı seçtim anneme sormadan
hayallerimin beni götürdügü yerde beni gördüm ben senden geçtim
ufukta bir deniz kızı farkettim dalgasında boguldum ben kendimden geçtim
kime göre gereksiz ben kime göre sebepsizdim ben heççtim
uzaktan bakakaldıgın yollardanan ay karanlık ben tek başıma geçtim gittim
yolun sonu karlı dolu ver elime tuzlu suyu ben cefasını çekecektim
kalbime kazırken adını unuttum ben heyecandan heceleyecektim
sag elime kitabı veren melege sol elimle selam verecektim olmadı
kalkmadı sol yanım uyuştu bakmadı gözlerime gözbebeklerim dondu kaldı
beyaz kapı açıldı kulaklarım kabardı ırmaklardan gelen aşk çıglıklarına
sabrım taştı sabır taşım çatladı bırakın kavuşayım dünyevi aşklarıma
bak hele ne güzel oldu makalen doldu son nokta kondu yine
yıldızlarım kayboldu güneşim dogdu kederim boguldu yine
felaketim oldu duygularım soyuldu kalbim yoruldu ve yine
hasatım talan oldu ruhum hantal ben inanamadım eski meşklerime